วรรณคดีสมัยรัชกาลที่ 2

เนื่องจากในรัชสมัยนี้  เหตุการณ์บ้านเมืองค่อนข้างจะสงบเรียบร้อย  ทั้งองค์อถปภัมภกก็ทรงเป็นศิลปินและกวีผู้ทรงอัจฉริยภาพยิ่ง  ดังนั้น  วรรณคดีในยุคนี้จึงเจริญรุ่งเรืองที่สุดยุคหนึ่ง

วรรณคดีในสมัยรัชกาลที่  2  ดีเด่นในด้านศิลป์เป็นพิเศษ  เพราะมีกวีที่มีความสามารถมากมาย  และกวีเหล่านี้ได้แสดงฝีมือในการกวีได้อย่างเต็มทีี่  โดยเฉพาะวรรณคดีประเภทบทละครได้รับการพัฒนาให้ถึงพร้อมด้วยความงามที่กลมกลืนกับศิลปะแขนงอื่นๆด้วย

วรรณคดีนิทาน  นิยายที่เด่นที่สุดในสมัยต้นรัตนโกสินทร์ก็เกิดขึ้นในยุคนี้  ได้แก่  ขุนช้างขุนแผน  พระอภัยมณี  และ  อิเหนา 

การพัฒนาทักษะการอ่านเพื่อประเมิณค่า

1.  พัฒนาืทักษะการอ่านจับใจความ  อ่านตีความ  และอ่านวิเคราะ์ห์
2.  กำหนดเกณฑ์การประเมิณค่างานประพันธ์  ให้เหมาะสมกับประเภท
3.  ประเมิณค่างานประพันธ์ตามเกณฑ์ที่กำหนด
4.  เรียบเรียงผลการประเมินนำเสนอผ่านการพูดหรือการเขียน

คำกลอนสอนใจให้ผู้อ่านได้ตรักหนักถึงการเรียน

นานาประเทศล้วน        นับถือ
คนที่รู้หนังสือ              แต่งได้
ใครเกลียดอักษรคือ      คนป่า
ใครเยาะกวีไซร้            แน่แท้คนดง





ทักษะจำเป็นที่จะต้องมีในการอ่าน 4 ทักษะคือ

                        1)  มีความเข้าใจศัพท์  หมายถึง  เข้าใจความหมายของคำที่ปรากฏอยู่ตามลำพังและที่ปรากฏอยู่ในข้อความ
                        2 )  มีความเข้าใจเนื้อเรื่อง  หมายถึง  สามารถแปลความ  ตีความ  และ  ขยายความ  จากข้อความหรือเรื่องราวที่อ่าน
                        3  )  ความคิดเชิงวิจารณ์  หมายถึง  ความสามารถในการพิจารณาเหตุผลจากข้อความที่อ่าน  เข้าใจความคิดหรือความมุ่งหมายของผู้เขียน  และสามารถที่จะอภิปรายได้
                        4  )  ความคิดเชิงสร้างสรรค์  หมายถึง  ความสามารถในการรวบรวมความคิดจากการอ่านเชื่อมโยงกับประสบการณ์เดิมให้เป็นความคิดใหม่ของตนเองแล้วนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อตนเองและต่อสังคม

พฤติกรรมการอ่าน 3 ด้าน

พฤติกรรมการอ่าน  3  ด้าน  คือ
                        การแปรความ  คือ  เข้าใจเรื่องราวเดิมแล้วสามารถแปลเรื่องนั้นดป็นคำใหม่  ภาษาใหม่  หรือรูปแบบใหม่  โดยไม่ผิดจากเจตนาเดิม
                        การตีความ  คือ  การเข้าใจเรื่องราวที่ลึกซึ้ง  มองได้กว้างขวางหลายแง่มุม  และโยงไปสู่เรื่องที่เกี่ยวข้ิองได้
                        การขยายความ  คือ  การนำความรู้  ความเข้าใจเรื่องที่ถูกต้องไปขายความเพิ่มเติมให้ลึกซึ้งได้มากขึ้น


อาบูหัสซัน ตอนที่ 9


                ยกตัวขึ้นเปนครูผู้สัมฤทธิ์                                                  สั่งสอนศิษย์อุตริลัทธิพาล
          มันอยู่วัดชื่อโพ้นข้างโน้นแน่                                          เหมือนกระแสเราสั่งดังบรรหาร
                มาเฆี่ยนเสียที่กลางสถลมารค์                                          ทำประจานอย่าให้มีปรานีมัน
                อ้ายตัวครูผู้ใหญ่เฆี่ยนให้หนัก                                          ตีสะบกอย่าให้ปลอดตลอดสัน
                เต็มที่ร้อยนับบรรจบให้ครบครัน                                     ลูกศิษย์นั้นคนละร้อยอย่าถอยทด
                แล้วให้ขึ้นขี่อูฐทั้งห้าคน                                                    อ้ายสัปดนกลับมาหลังหมด
                ตระเวนรอบพระนครอย่าหย่อนลด                                ประกาศกฎร้องป่าวชาวบุรี
                อย่าให้ใครดูอย่างอ้ายชาติชั่ว                                             แล้วขับไล่ใสหัวจากกรุงศรี
                อย่าให้มันเหยียบพื้นปัถพี                                                 ในธานีของกูสูจงไป
                นครบาลรับโองการนรินทร์ราช                                      รีบลีลาศเร็วจริงวิ่งออกไขว่
                ฉวยได้เครื่องพันธนาการพากันไป                                  โดยฉับไวรีบรัดถึงวัดวา
                พบอิแมนตัวครูเปนผู้เถ้า                                                    ต่างกรูเข้าไล่หยิกจิกเกษา
                ฉวยโซ่ใส่คอซ้ำแล้วจำคา                                                   พันธนาผูกรัดมัดไป
                ตะคอกขู่ร้องด่าว่าอ้ายนี่                                                     บ้างทุบตีฉุดคร่าไม่ปราไส
                แล้วช่วยกันค้นคว้าหาข้างใน                                            จับศิษย์สี่คนได้ตัวมา
                ธำมรงค์ล่ามโซ่สายเหล็กใหญ่                                          แล้วผลักไสลากก้มล้มถลา
                ไปบัดเดี๋ยวเลี้ยวลัดพ้นวัดวา                                              ถึงศาลาซักถามได้ความจริง
                ตัวอิแมนสารภาพรับเปนสัตย์                                           ได้ความชัดแม่นแท้แน่ทุกสิ่ง
                ไม่ต้องสืบคำพยานมีค้านติง                                             ครั้นได้จริงแล้วก็ยึดนักโทษลง
                เฆี่ยนอิแมนตัวดีไม่มีน้อย                                                  ครบสี่ร้อยดังหะซันนั้นประสงค์
                ลูกศิษย์ตีร้อยถ้วนจำนวนคง                                              แล้วธำมรงพาตัวตะเวนไป
                ให้ขี่อูฐกลับหน้ามาข้างหลัง                                             ตามรับสั่งเสร็จสรรพแล้วขับไล่
                มิให้อยู่ในประเทศเขตรเวียงไชย                                     แล้วกลับไปกราบทูลมูลคดี  ฯฯ
                      อาบูได้สดับสารสำราญจิตร                                    ด้วยสมคิดปรีดิ์เปรมเกษมศรี
                แต่ตรึกตรองปองหมายมาหลายปี                                    จนคราวนี้จึงได้เสด็จสำเร็จการ
                แล้วแย้มเยือนเอื้อนโอษฐโปรดประภาษ                        พจนาดถ์สุนทรอันอ่อนหวาน
                เออเราใช้ให้ไปก็ได้การ                                                     นครบาลทำชอบข้าขอบใจ  ฯฯ
                      ส่วนกาหลิบลอบดูอยู่ในห้อง                                 เห็นหะซันทำต้องอัชฌาไศรย
                พระองค์แสนสำราญพระหฤไทย                                    ภูวไนยแย้มยิ้มด้วยยินดี  ฯฯ
                      จะกล่าวกลับจับเรื่องหะซันใหม่                           ยังเนาในท้องพระโรงเรืองศรี
                สถิตย์เหนือแท่นรัตน์รูจี                                                     จึงสั่งมหาเสนีไกฟา
                ท่านจงไปเบิกทองคำน้ำเก้า                                               มาให้เราพันลิ่มเร็ว ๆ หนา