จะมาออกท้องพระโรงพรรณราย เกรื่นกรายว่ากิจราชการ
เวลารุ่งพร่งนี้เขาออกมา อย่าให้หมู่มาตยาร้าวฉาน
จงคำนับน้อมประนตบทมาลย์ กราบกรานก้มเกล้าดุษฏี
จะพิดทูลสิ่งใดอย่ากระด้าง ให้เหมือนอย่างตัวเราเจ้ากรุงศรี
จะเรียกใช้เงินทองของที่มี อย่าตระหนี่ขึ้งเคียดคิดเกียจกัน
จงจับจ่ายให้เขาตามประสงค์ จะหมดคงสักเท่าไรอย่าได้พรั่น
ถึงจะใช้ของสั่งสิ้นทั้งนั้น จงผ่อนผันอย่าให้ขัดอัธยา
แล้วจงไปประกาศพวกขุนนาง อย่าขัดขวางจงมาน้อมให้พร้อมหน้า
อย่าได้ถืออหังมะมังการ์ จงเฝ้าฝ่ายซ้ายขวาตามธรรมเนียม
พอได้เปนการสนุกแก่ใจเรา อย่าให้เขารู้ระคายอายเหนียม
ท่านจงช่วยสำรวจตรวจเตรียม อย่าลามเลียมให้เขารู้เท่าทัน
ครั้นสั่งเสร็จเสด็จขึ้นมณเฑียรสถาน แสนสำราญปรีดิ์เปรมเกษมสันต์
แล้วสั่งพวกกรมวังด้วยฉับพลัน ให้ปลุกผธมก่อนหะซันตื่นนิทรา
กูจะไปด้อมดูอาบูหะซัน จงบอกกันตามกระบวนทุกถ้วนหน้า
อย่าให้ผิดในกิจกูบัญชา จงตรวจตรากันให้ทั่วทุกตัวคน
แล้วเสด็จเข้าสู่บัลลังก์แก้ว อันเพริศแพร้วเพ็ชรพลอยสร้อยสน
เข้าประธมที่ประทับระงับสกนธ์ ภูวดลไสยานิทราไป
พอเวลาสางศรีรวีวร ทิพากรจวนแจ้งส่องแสงไข
กรมวังปลุกผธมทันใด ภูวไนยโสรจสรงพระภักตรา
ทรงสุคนธ์ปนปรุงจรุงกลิ่น แล้วภูมินทร์อ่าองค์ทรงภูษา
ด่วนเสด็จยุรยาตรคลาศคลา มาถึงน่าห้องหะซันทันที
จึ่งเสด็จเข้าไปที่ในห้อง พระคอยมองแลดูในมู่ลี
ได้เห็นการแจ้งประจักษ์พร้อมภักดี พระภูมีคอยดูอาบูหะซัน ฯ
๏ ครั้งรุ่งแจ้งแสงศรีรวีวร ทิพากรพรรณรายฉายฉัน
พนักงานทั้งหลายอยู่เรียงรัน หยิบสปันช์ชุบน้ำส้มผสมยา
มารอเข้าที่นาสิกนายหะซัน พอกลิ่นนั้นถูกช่องคลองนาสา
นายอาบูจามพลันมิทันช้า ก็รู้สึกกายาในทันใด
ลืมเนตรขึ้นก็เห็นราชอาศน์ งามประหลาดแก้วพวงดูผ่องใส
สพรั่งพร้อมสาวสุรางค์นางใน งามวิไลยกล้องแกล้งแน่งน้อย
พวกยุนุกเรียงกันเปนหลั่นลด น้อมประณตระวังระไวให้ใช้สอย
ทั้งยี่ภู่ตรูเตร็จล้วนเพ็ชรพลอย กำมะหยี่สุกย้อยสีฉาดแดง
ทั้งเสื้อทรงหมวกทรงองค์กระษัตริย์ เพ็ชรรัตน์แวมวามอร่ามแสง
