ความงามภาษาไทย: กลอน นิทราชาคิด

ท่อนที่ ๒

พระยามหาอำมาตย์แต่ง

๏ ข้าพระพุทธเจ้าพระ ยามหา อำมาตย์เอย

คันคิดกลอนเสภา ท่อนนี้

ตามเรื่องนิทราชา คริชราช นิพนธ์แฮ

โดยพระราชประสงค์กี้ กอบถ้อยทูลถวาย ฯ

___________

๏ ครานั้นพระองค์ผู้ทรงธรรม์ สั่งกำนัลพนักงานสิ้นทั้งหลาย

ให้ช่วยกันจัดแจงแต่งกาย เปลี่ยนถ่ายผ้าเก่าเจ้าหะชัน

แล้วสวมเสื้อทรงผธมบรมกระษัตริย์ งามจำรัสลายเลิศเฉิดฉัน

ยกอาบูขึ้นราชอาศน์สุวรรณ มิให้ทันรู้สึกสำนึกกาย

เชิญมหามาลานพรัตน์ ของบรมกระษัตริย์เฉิดฉาย

ขึ้นวางไว้เบื้องสูงริมกาย ที่นายหะซันชั้นบน

แล้วตรัสว่าถ้าหะซันนั้นส่างเหล้า เวลาเข้าอย่าให้แคลงแหนงฉงน

พนักงานใครมีอยู่กี่คน มาอยู่ปรนิบัติตามอัตรา

แม้นอาบูบังคับการสิ่งใด ให้ทำไปตามสั่งอย่ากังขา

จงเกรงขามเหมือนเราเจ้าภารา ถ้าพูดจาจงทูลมูลคดี

ว่าพระองค์ทรงธรรมทุกคำปาก อย่ากระดากกระเดียมใจให้บัดสี

แม้นถ้าว่าพบเราเข้าก็ดี อย่าให้มีหวาดหวั่นประพรั่นใจ

จงทำเฉยเลยไปใช่เจ้าข้า อย่าให้อาบูหะซันนั้นสงไสย

ถ้าอาบูทำขันขึ้นฉันใด จงอดไว้อย่าควรสรวลคนอง

การสิ่งใดเราสั่งแลบังคับ จงกำชับเชื่อฟังสิ้นทั้งผอง

จะทำการให้ระมัดประหยัดปอง อย่าลำพองให้หะซันนั้นสงกา

แล้วตรัสสั่งพวกยุนุกว่าชาวเจ้า จงอยู่เฝ้ารับใช้ให้ทั่วหน้า

สั่งข้างในแล้วเสด็จคลา รีบออกมายังท้องพระโรงคัล

แล้วจึงมีพระราชบัญชา เรียกมหาเสนาคนขยัน

เข้ามาสู่ที่เฝ้าด้วยฉับพลัน พระทรงธรรม์โองการมิทันช้า

ว่าดูก่อนท่านมหาเสนี อันเรานี้มีความปรารถนา

เพื่อจะเล่นให้สนุกสักเวลา ข้าได้มานพหนึ่งมาแต่งกาย

มาทำเนียบแทนเราเจ้าธานี ประดับประดาอินทรีย์ให้เฉิดฉาย